Ik wist niet beter
Ik heb nooit echt aandacht geschonken aan de bijzonderheden van mijn jeugdjaren. Ik wist niet beter. Ik had veel vrijheid omdat mijn ouders een horecazaak hadden. Ik was dagen van huis om naar een boerderij te gaan waar ik de ezels van mocht verzorgen. En later kreeg ik zelf een pony wat resulteerde in een jarenlange sport en paardenvirus. Dat was mijn alles.
Maar ik moest ook omgaan met mensen in mijn omgeving die depressief waren en een angststoornis hadden. Er werd begeleiding van mij gevraagd die ik eigenlijk niet aan kon op mijn leeftijd.
Wie zou mij nou missen?
Dat resulteerde dan ook uiteindelijk in een depressie op mijn 20e toen mijn verkering uit ging. Dat was de druppel. Naast de jarenlange zorgen, de stress van het afstuderen en beginnen met werken. Want thuis zitten en uitrusten was er niet bij.
Ik ging diep, heel diep en was zo teleurgesteld in mezelf. Ik kon dagen huilen en was bang dat het nooit meer zou stoppen. De puf was er echt uit en ik had ook gedachten aan de dood. Wie zou mij nou missen?
Hoewel ik wist dat dat niet de oplossing zou zijn.
Dus heb ik hulp gezocht en ben ik mij bewust gaan worden wat er nu precies gebeurd is.
Goed voor mezelf zorgen was de sleutel
Ik begon goed voor mezelf te zorgen, haalde de stressoren weg, ging op mezelf wonen en ging mij verdiepen in goede voeding. Ook ging ik veel wandelen op advies van mijn therapeut. Daarnaast kreeg ik medicatie. Een anti depressivum. Want ik miste een stofje in mijn hoofd.
Nu weet ik dat dat stofje aangemaakt wordt vanuit mijn darmen, en het dus belangrijk is om je darmen te optimaliseren en voldoende eiwitten te eten. Ik heb vroeger veel last gehad van het Prikkelbaar Darm Syndroom. Dus de link snap ik nu wel, maar toen nog niet natuurlijk.
Langzamerhand ging het beter met kleine stapjes, met af en toe een dipje. Maar ik kwam er weer uit en heb ook de medicatie weer af kunnen bouwen. Gelukkig want de bijwerking van het vele zweten in de nacht vond ik niet prettig.
Hoewel de kans op herhaling groot is bij depressie heb ik nooit meer last gehad en zit ik vol energie. Ik let nog steeds veel op mijn voeding en mijn leefstijl en zorg dat ik mezelf steeds optimaliseer.
Een disbalans in het lichaam zorgt voor disbalans in het brein
Ik ben weer gaan werken en werkte toen als verpleegkundige in het ziekenhuis op verschillende afdelingen. Maar de psychiatrie afdeling vond ik wel heel interessant. Wat maakt nou dat we ons zo anders gaan voelen en gedragen? Wat ligt daar aan ten grondslag? Wat gebeurt er in dat lichaam en in het brein dat we zo van het padje af kunnen raken?
Zou het een chemische disbalans kunnen zijn wat uiteindelijk zijn invloed heeft op het brein?
Bij een delier ligt er ook vaak een lichamelijke oorzaak aan ten grondslag. En als je alcohol drinkt ga je ook ander gedrag vertonen. Totdat het lichaam zich herstelt en de gifstoffen weer uit het lichaam zijn.
Dit kan geen toeval zijn.
In de jaren die volgden werkte ik ook op afdelingen met mensen met gedragsproblematiek, neurologie en met mensen met dementie in verschillende functies. En later ook als casemanager dementie waar ik samen met de specialist ook diagnostiek uitvoerde.
En elke keer zag ik overeenkomsten. Of dat nu bij mensen met cognitieve stoornissen of psychische klachten was. Namelijk dat er altijd wel een tekort is aan bepaalde bouwstoffen en vitamine’s, of andere moleculen, en dat er eerst ook andere lichamelijke stoornissen aanwezig waren zoals bijvoorbeeld diabetes, obesitas, slaapproblemen, hart en vaatziekten, laaggradige ontstekingen etc. Ik merkte ook al jaren in mijn functie als casemanager dementie dat mensen met parkinson vaak met gifstoffen hebben gewerkt. Dit kon geen toeval zijn.
Wat we eten, drinken en waar we mee in aanraking komen heeft veel meer effect op ons lichaam en brein dan we denken.
En toen werd mijn vader ziek
Mijn vader was bekend met reuma en had steeds ontstekingen. Hij kreeg daarvoor zware medicatie die veel invloed hebben op je lichaamsprocessen. Daarnaast kreeg hij last van zijn tong. Een branderig gevoel en de tong zag zwart van kleur. Een teken van uitputting van je lichaam.
En enkele jaren geleden is hij helaas ook gediagnosticeerd met de ziekte van Alzheimer.
Toen ik merkte dat hij vergeetachtig werd heb ik zijn bloed laten testen op vele markers. En wat bleek, hij had een tekort aan diverse vitamine´s, bouwstoffen en de testen sloegen uit bij het verwerken van gifstoffen in het lichaam. Hij kon niet goed ontgiften.
Door in te zetten op het optimaliseren van zijn voedingstoestand, en lichamelijke processen en op ontgiften verdween uiteindelijk zijn zwarte tong en de klachten daarvan, als ook de ontstekingen van zijn reuma. En ook zijn geheugenverlies stabiliseerde. Wat een verschil
Meer bewijs
Ik ben mij meer gaan verdiepen met aanvullende opleidingen op het gebied van dementie, orthomoleculaire geneeskunde, cognitieve therapie volgens ACT, en masters in ontwikkelingsstoornissen, neurodegeneratieve aandoeningen, neurotransmitters, functionele neurologie en traumatic braininjury.
Tevens had ik contact met artsen en wetenschappers uit Amerika welke ook diverse boeken hebben geschreven die mijn gedachtengang ondersteunden. Onderzoek wees uit dat het niet goed functioneren van het brein wordt veroorzaakt door metabole verstoringen.
En deze metabole verstoringen worden veroorzaakt door ontstekingen, tekort aan moleculen die het brein ondersteunen, blootstelling aan giftige stoffen, verkeerde voeding, stress, slaaptekort, te kort bewegen, of een verstoorde darmwerking. Dit veroorzaakt verstoring in onze cellen waardoor ze hun werk niet meer goed uit kunnen voeren. Een hele lijst. Ik weet het.
Maar het goede nieuws
Dat zou dus betekenen dat we het ook weer kunnen verbeteren.
En dat is iets wat ze in Amerika al jaren doen. Zij zetten in op het testen van de factoren die de klachten veroorzaken en herstellen van de processen. En daar zijn al goede resultaten mee geboekt met klinisch wetenschappelijk bewijs.
Ik kon het niet geloven toen ik in de boeken dook en de onderzoeken. Waarom doen we dat al niet in Nederland? Wat maakt dat als we geen alternatief hebben maar we met zijn allen zoveel lijden onder klachten zoals depressie, stemmingswisselingen, overprikkeldheid, vergeetachtigheid, hersenmist, vergeetachtigheid en dementie, we deze kans niet aangrijpen? Het maakte een enorme drive in me los. Iedereen moet weten dat we wel veel kunnen doen. Dat er wel behandeling mogelijk is. En dat het zelfs te voorkomen is.
Waar wachten we dan nog op?
Tot nu toe is er nog geen echt medicijn gevonden voor psychische klachten en cognitieve stoornissen, geheugenproblemen en dementie. Er worden medicijnen gegeven in de hoop dat ze aanslaan. En voor verschillende stoornissen worden ook dezelfde medicijnen gebruikt omdat we niet precies weten waar het vandaan komt. Met daarbij ook nog verschillende bijwerkingen. En onderzoek wijst uit dat ze maar bij de helft van de groep mensen helpen en dat dan ook nog vaak leiden tot een gedeeltelijk herstel.
Op zich logisch want de oorzaak is niet opgelost.
En dat is cruciaal om meer breingezondheid en breinenergie te verkrijgen.
Dat is de reden dat het breininstituut is opgericht. Om een ieder te informeren over de mogelijkheden die er wél zijn en wél ingezet kunnen worden. En om programma’s aan te bieden die lichaamsprocessen herstellen en zorgen dat de energie weer kan stromen in het lichaam én in het brein!
Daarbij richten wij ons nu vooral op psychische cognitieve stoornissen, vergeetachtigheid en beginnende dementie van de ziekte van Alzheimer.
